dowiaduje się o śmierci Jana XXIII;
w Trzebini odwiedza chorych na rekolekcjach zorganizowanych przez Hannę Chrzanowską i pielęgniarki parafialne opiekujące się chorymi w ich domach;
w rocznicę śmierci Jana XXIII celebruje mszę św. w katedrze wawelskiej – powtarza to niemal co roku;
na Jasnej Górze spotyka się z pielgrzymką zorganizowaną z okazji 30-lecia działalności „Tygodnika Powszechnego”;
w ramach pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny na Wzgórzu Lecha w Gnieźnie spotyka się z młodzieżą;
po 21 dniach od zamachu na jego życie z Polikliniki Gemelli powraca do Watykanu;
na Pl. św. Piotra uczestniczy w modlitewnym czuwaniu zorganizowanym w 20. rocznicę śmierci Jana XXIII; w kolejnych latach niemal co roku celebruje w tym dniu mszę św. w intencji „papieża, który odmłodził Kościół”;
mianuje ks. Damiana Zimonia ordynariuszem diecezji katowickiej;
odwiedza Capri i Modenę, gdzie modli się przy grobie św. Geminiano (342-396), biskupa i patrona tego miasta;
w katolickiej katedrze Chrystusa Króla w Reykjaviku, stolicy Islandii, spotyka się z różnymi grupami wiernych; a w historycznym parku narodowym Thingvellir, w pobliżu miejsca, gdzie zadecydowano i przyjęciu chrześcijaństwa na Islandii w 1000 r.; spotyka się z przedstawicielami obecnych na wyspie wyznań chrześcijańskich;
w Masłowie k. Kielc koronuje obraz Matki Bożej Łaskawej czczony w miejscowej katedrze;
w 30. rocznicę śmierci Jana XXIII modli się w Grotach Watykańskich przy grobie „Papieża Dobroci”;
udaje się w pielgrzymkę do Belgii i w Brukseli modli się przy grobie króla Baudouina;
w millennium śmierci św. Wojciecha w Gnieźnie modli się przy grobie patrona Polski, Czech i Węgier, koronuje obraz Matki Bożej Pocieszenia z Kościoła Wniebowzięcia i figurę Matki Bożej Bolesnej ze Skulska; podczas mszy św. z udziałem siedmiu prezydentów państw Europy Środkowej na Wzgórzu Lecha mówi o jedności duchowej chrześcijańskiej Europy; w Poznaniu pod pomnikiem Ofiar Czerwca 1956 składa hołd zamordowanym wtedy robotnikom /mj
w Wadowicach uczestniczy w szkolnych uroczystościach 10-lecia objęcia urzędu prezydenckiego przez prof. Ignacego Mościckiego;
w Kielcach uczestniczy w zakończeniu peregrynacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w diecezji kieleckiej; podobnie w 1974;
organizuje spotkanie Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, podczas którego następuje ostateczna redakcja ważnego „Dyrektorium”;
dzięki jego staraniom Watykańska Kongregacja Nauczania Katolickiego nadaje Wydziałowi Teologicznemu w Krakowie tytuł uczelni papieskiej;
z abpem Luigi Poggim odwiedza chorych podczas rekolekcji w Trzebini;
na Pl. Zwycięstwa w Warszawie celebruje pierwszą papieską mszę św. w Ojczyźnie i mówi pamiętną homilię: „Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka”, w której padają m.in. ważne słowa jego modlitwy: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi – tej ziemi”;
w siedzibie UNESCO w Paryżu mówi na temat swego rozumienia i znaczenia kultury; odwiedza sanktuarium Cudownego Medalika i klasztor karmelitanek w Lisieux, w którym przebywała św. Teresa od Dzieciątka Jezus;
w Cardiff spotyka się z przedstawicielami Kościołów chrześcijańskich Walii;
podpisuje swą 4. encyklikę „Slavorum Apostoli”;
w Trondheim (Norwegia) uczestniczy w nabożeństwie ekumenicznym w luterańskiej Katedrze św. Olafa; w Tromso, za kołem polarnym, celebruje nabożeństwo modlitewne w blasku słońca o 21.30;
w Rzeszowie beatyfikuje bpa Józefa Sebastiana Pelczara, profesora i rektora UJ, założyciela Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego; przekazuje na własność greckokatolickiej diecezji przemyskiej kościół Serca Pana Jezusa i ustanawia w nim katedrę dla tej diecezji; w Lubaczowie święci prokatedrę gdzie czczony był obraz Matki Bożej Łaskawej, przed którym król Jan Kazimierz składał śluby narodu (1656);
na Pl. św. Piotra kanonizuje trzech błogosławionych w tym Hiszpana, Jana Grande Romana (1546-1600), brata z zakonu Szpitalnego św. Jana Bożego (bonifratrów);
w Legnicy, w obecności kilkuset tysięcy osób, koronuje XIII-owieczny obraz Matki Bożej Łaskawej z Krzeszowa, Królowej Sudetów; lecąc helikopterem z Gorzowa Wielkopolskiego do Gniezna nad Lednicą pozdrawia ok. 10 tys. młodzieży zgromadzonej wokół symbolicznej bramy w kształcie ryby i kieruje do niej specjalne pozdrowienie;
na Pl. św. Piotra celebruje mszę św. dla środowisk migrantów i podróżnych, którzy przybyli na swój Jubileusz Roku 2000;
w wigilię Zesłania Ducha Świętego kieruje orędzie do zgromadzonej młodzieży na polach lednickich: „Nie bój się! Wypłyń na głębię! – jest przy tobie Chrystus”; mianuje ks. Zygmunta Robaszkiewicza biskupem diecezji Morombe na Madagaskarze;
na Pl. św. Piotra wspomina: „Dzisiaj mija 25 lat od chwili, gdy po raz pierwszy jako papież ucałowałem polską ziemię”; wysyła telegram z okazji otwarcia muzeum i odsłonięcia pomnika ofiar obozu śmierci w Bełżcu. /mj
w domu Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym w pobliżu Wadowic bierze udział w obchodach 25-lecia pracy twórczej pisarza;
organizuje spotkanie Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich nt. przygotowania do sakramentu bierzmowania;
w krakowskim Płaszowie uczestniczy w obchodach 50-lecia przybycia Księży Najświętszego Serca Jezusowego (sercanów) do Polski i 100-lecie istnienia tego Zgromadzenia;
podczas swej pierwszej w pontyfikacie wizyty na Jasnej Górze mówi pamiętne słowa: „Tutaj zawsze byliśmy wolni”; ofiaruje Złotą Różę Matce Bożej Jasnogórskiej;
pisze list do patriarchy ekumenicznego Dimitriosa I z okazji 1600. rocznicy soboru konstantynopolitańskiego;
podczas kolejnej podróży apostolskiej po Italii odwiedza miasta: Fiorano, Modenę, Fidenzę i Piacenzę;
podczas podróży apostolskiej po Skandynawii przed katedrą Chrystusa Króla w Reykjaviku, stolicy Islandii, udziela Pierwszej Komunii św. 45 dzieciom; odwiedza też stolicę Finlandii, Helsinki;
spotyka się z 70 sędziami piłkarskimi wyznaczonymi na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej, które za kilka dni rozpoczną się w Italii;
odwiedza Radom i Łomżę, gdzie z udziałem m.in. 30 tys. Litwinów koronuje obraz Matki Bożej Pięknej Miłości;
udaje się w 9. podróż apostolską po Afryce – do Angoli, na Wyspy Św. Tomasza i Książęcą;
w Brukseli beatyfikuje o. Damiana De Veustera (1840-1898) ze Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, misjonarza trędowatych na Hawajach;
w Kaliszu nawiedza Sanktuarium Świętej Rodziny i po raz piąty jako papież odwiedza Jasną Górę. /mj
Zobacz więcej
