„Habemus papam” – słowiański papież w Wiecznym Mieście

Nikt nie podejrzewał, że pontyfikat Jana Pawła I będzie trwał tak krótko – zaledwie 33 dni. Kolejny raz w tym samym roku kardynałowie musieli zebrać się w Kaplicy Sykstyńskiej, by wybrać nowego papieża. Zdaniem włoskich mediów, faworytami konklawe, które zaczęło się 14 października byli kardynałowie Giuseppe Siri i Giovanni Benelli. I choć zgromadzenie ma tajny charakter, do dziś powtarza się nieoficjalne plotki. Według części z nich, głosowania pierwszego i drugiego dnia nie przyniosły rezultatów. W obliczu impasu wysunięto kandydaturę krakowskiego kardynała, który 16 października po godz. 17 został wybrany  Piotrem naszych czasów.

Niemal prorocze słowa naszego narodowego wieszcza – Juliusza Słowackiego, który w 1848 r. napisał: „Dla słowiańskiego oto papieża – Otwarty tron”. Jan Paweł II był pierwszym w dziejach papieżem-Słowianinem. Jak sam o sobie mówił – biskupem powołanym „z dalekiego kraju”. Ale był także biskupem zza żelaznej kurtyny – który doświadczył nie tylko nazistowskiego, ale i komunistycznego terroru. Pochodził z kraju, gdzie Kościół mimo opresyjnej władzy rozwijał się, zupełnie inaczej niż w państwach zachodniej Europy. Silny charakter i otwartość na dialog Jana Pawła II były bardzo potrzebne całemu światu.

104 pielgrzymki zagraniczne, 128 odwiedzonych krajów, 14 encyklik, 14 adhortacji, 12 konstytucji apostolskich, 42 listy apostolskie, 6 książek, 1318 beatyfikowanych, 478 kanonizowanych, pierwszy papież, który nosił zegarek na ręku, ale nie nosił okularów, pasjonat górskich wypraw, stoków narciarskich i kajaków… Jedyny w swoim rodzaju pontyfikat, który rozpoczął się 16 października 1978 r., gdy kardynałowie wybrali na 264. papieża kard. Karola Wojtyłę – Jana Pawła II.