Odeszła Wanda Półtawska
Data publikacji:
25.10.2023

aktualności
Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci wieloletniej przyjaciółki Jana Pawła II - Wandy Półtawskiej, która 2 listopada obchodziłaby swoje 102. urodziny. Była lekarką, doktorem nauk medycznych, specjalistką w dziedzinie psychiatrii oraz wykładowczynią. Już po II wojnie światowej, po trudnych doświadczeniach nazistowskiego obozu, spotkała pierwszy raz ks. Karola Wojtyłę, który stał się jej duchowym przewodnikiem. Brała aktywny udział w spotkaniach duszpasterstwa akademickiego. Wspólnie z mężem i następnie całą rodziną uczestniczyła w licznych wyprawach organizowanych przez przyszłego papieża.
Trudne doświadczenie wojny
Wanda Półtawska, z domu Wojtasik przyszła na świat 2 listopada 1921 roku w Lublinie. Już od najmłodszych lat mocno angażowała się w harcerstwo co spowodowało, że po wybuchu II wojny światowej zajęła się służbą pomocniczą w Szarych Szeregach. Aresztowana w 1941 roku przez gestapo, trafiła następnie do nazistowskiego obozu w Ravensbruck, gdzie stawała się ofiarą okrutnych doświadczeń medycznych przeprowadzanych przez niemieckich lekarzy na więźniach. Po 1945, cudem ocalała rozpoczyna studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Przyjaźń na lata
Prawdopodobnie pierwsze spotkanie z przyszłym papieżem miało miejsce już w latach 50. Młoda lekarka po przykrych doświadczeniach wojny zaczyna aktywnie uczestniczyć w duszpasterstwie akademickim, gdzie poznaje swojego przyszłego męża – Andrzeja Półtawskiego. To właśnie z ks. Karolem Wojtyłą wyruszali na liczne wyprawy, w których później brały udział również córki Półtawskich. Młody kapłan stał się jej duchowym przewodnikiem, a po latach doświadczenie, mądrość oraz zaangażowanie dr Wandy Półtawskiej w sprawy człowieka, rodziny i społeczeństwa sprawiły, że Jan Paweł II nazywał ją ekspertką od dziedziny „Humanae vitae”.
Wybitna lekarka i działaczka pro-life
„Pracę lekarza rozpoczęła w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie koło Krakowa w lutym 1952, a już w kwietniu, otrzymawszy stypendium specjalizacyjne w psychiatrii przeniosła się do Kliniki Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie, wydzielonej wówczas z Uniwersytetu Jagiellońskiego jako osobna uczelnia, gdzie pozostała do roku 1968, przechodząc kolejne stopnie asystenta, starszego asystenta i adiunkta, ordynatora oddziału, równolegle zaś oba stopnie specjalizacji i doktorat (1964). Przez 18 lat (1954-1972) działała w Poradni Wychowawczo-Leczniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadziła badania tzw. "dzieci oświęcimskich" - ludzi, którzy jako dzieci trafili do obozów koncentracyjnych. Opracowała też metodę "psychoterapii obiektywizującej", opartą na uświadamianiu nieprzystosowanej młodzieży jej miejsca w rodzinie i społeczeństwie. Zajmowała się też, w oparciu o swe doświadczenia w poradnictwie, wpływem przerywania ciąży na psychikę kobiety oraz wpływem postawy antykoncepcyjnej na współżycie małżeńskie i rodzinne.
Powstały w czasie przymusowych ciężkich prac w obozie uraz kręgosłupa szyjnego wymagał operacji i zaprowadził ją w roku 1967 aż do Honolulu, gdzie praktykował specjalista przeprowadzający tego rodzaju operacje specjalną metodą od przodu. W kwietniu 1969 zwolniła się z Kliniki, aby poświęcić się przede wszystkim poradnictwu małżeńskiemu i rodzinnemu. Przez 42 lata (1955-1997) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem na Akademii Papieskiej w Krakowie. W latach 1981-84 wykładała też medycynę pastoralną w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W roku 1967 zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy tymże Wydziale i kierowała nim przez 33 lata, szkoląc młode małżeństwa i narzeczonych (dwuletnie studium z comiesięcznymi sesjami) oraz księży. (…) W roku 1994 została mianowana członkiem Papieskiej Akademii Życia. Współpracuje też z Papieską Radą dla Pracowników Służby Zdrowia. Po stworzeniu Papieskiej Rady Rodziny w roku 1983 zostaliśmy oboje jej członkami i jesteśmy nimi do dziś.
Przez 10 lat była radną miasta Krakowa i w 1964 roku została odznaczona Złotą Odznaką "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa", w 1981 - medalem "Pro Ecclesia et Pontifice", a w roku 1999 Medalem Polskiego Senatu, Medalem św. Jadwigi Akademii Papieskiej w Krakowie i Komandorią papieskiego Orderu św. Grzegorza. Otrzymała też w roku 1987 honorowy doktorat Notre Dame Pontifical Catechetical Institute w Arlington, Virginia.”
Źródło: https://www.kul.pl/zyciorys-dr-wandy-poltawskiej,art_12047.html
Źródło: https://www.kul.pl/zyciorys-dr-wandy-poltawskiej,art_12047.html