Emilia Wojtyłowa
Data publikacji:
26.03.2024
Jan Paweł II
Emilia urodziła się w środę, 26 marca 1884 roku. Przyszła na świat w wynajmowanym przez rodziców (od około 1883 roku) niewielkim mieszkaniu, zlokalizowanym w czynszowej kamienicy przy ulicy Starowiślnej 16 w Krakowie, w dzielnicy Wesoła, niespełna 600 metrów od Rynku Głównego. W chwili jej narodzin, ojciec Feliks Kaczorowski (1849-1908), z zawodu rymarz, miał niespełna trzydzieści pięć lat, a matka Maria Anna Scholz (1854-1897), córka bielskiego szewca – trzydzieści.
Dzieciństwo w królewskim grodzie
Emilia była piątym dzieckiem w rodzinie Kaczorowskich, pierwszym urodzonym w Krakowie. Czwórka jej starszego rodzeństwa przyszła na świat w Białej: Helena Augustyna (1876-1905), Olga Marianna (1879-1902), Maria Anna (1881-1959) i Feliks Rudolf (1882-1892). Kolejne czworo młodszego rodzeństwa urodziło się już w Krakowie: Wiktoria Stefania (1885-1886), Robert (1887-1962), Rudolfina (1889-1948) i Anna Joanna (1891-1962). Łącznie z dziewięciorga potomstwa Kaczorowskich siedmioro dożyło wieku dorosłego. Od najmłodszych lat dzieci mogły obserwować wiarę rodziców, którzy zaszczepiali im szacunek dla drugiego człowieka oraz pracy ludzkiej.
Chrzest Święty
13 kwietnia 1884 roku, w niedzielę wielkanocną, na chrzcie świętym w kościele pw. św. Mikołaja w Krakowie, nadano matce przyszłego papieża dwa imiona: Emilia Anna. Szafarzem chrztu świętego był ks. Brożek. Można przypuszczać, że drugie imię nosiła na część swojej matki, Marii Anny Scholz. Po jej śmierci, ojciec Emilii - Feliks Kaczorowski po raz drugi ożenił się w 1898 roku, z młodszą od siebie o dwadzieścia lat Joanną Antoni (1869-1942) z Białej. Co ciekawe, w 1906 roku, to ona trzymała do chrztu, jako matka chrzestna, syna swojej pasierbicy Emilii – Edmunda Wojtyłę.
Dorosłość
Na okres panieńskich czasów Emilii Kaczorowskiej przypadł wspaniały rozwój życia artystycznego Krakowa. Miasto stało się wówczas matecznikiem polskości, miejscem narodzin nowego prądu w literaturze, muzyce i sztuce, zwanego „Młodą Polską”. W Królewskim Mieście Emilia poślubiła też Karola Wojtyłę. Uroczystość miała miejsce 10 lutego 1906 w krakowskim kościele św. Apostołów Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej. Z małżeństwa narodziła się trójka dzieci: Edmund, Olga i Karol, późniejszy papież Jan Paweł II.
Życie domowe
Wielka radością Emilii było życie rodzinne. Doskonale spełniała się w roli żony i matki. Sprawunki, przygotowywanie posiłków, dbanie o dom, a przede wszystkim troskliwa opieka nad synami, wypełniały każdy jej dzień. Zapamiętano, że nigdy nie podnosiła głosu, mówiła łagodnie, była niezwykle lubiana, kulturalna i życzliwa. Jako pani domu odznaczała się zaradnością i gospodarnością, co w trudnych czasach I wojny światowej i pierwszych latach odradzającej się Rzeczypospolitej było bardzo ważne. Prowadzenie gospodarstwa domowego wymagało wielkiego zaangażowania. Jak większość ówczesnych kobiet nieobce były jej robótki ręczne - potrafiła szyć, często cerowała i przerabiała ubrania swoich synów.
„Życiu memu nadało ten kierunek, który ma swój początek w Ojcu, aby przez Syna otwierać się w Duchu Świętym na niezgłębioną tajemnicę Boga. Tajemnicy owej uczyły mnie ręce matki, która - składając małe dziecięce dłonie do pacierza - pokazywała, jak kreśli się krzyż - znak Chrystusa, który jest Synem Boga żywego.
Dzisiaj, po tylu latach, jakże wdzięczny ci jestem, moja matko i mój ojcze, i mój bracie! Jakże wdzięczny ci jestem, prastara wadowicka parafio".
Jan Paweł II, Wadowice 14 sierpnia 1991 roku
Lata cierpienia
Emilia odegrała ważną rolę w życiu najmłodszego syna, choć zmarła, gdy chłopiec miał zaledwie dziewięć lat. Ostatnie lata jej życia naznaczone były chorobą i cierpieniem. Emilia zmarła w Wadowicach 13 kwietnia 1929 roku w wyniku zapalenia mięśnia sercowego i niewydolności nerek, jak zostało napisane w akcie zgonu.
Msza św. pogrzebowa została odprawiona 16 kwietnia w Wadowicach, a dzień później Emilia spoczęła na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pierwotnie w grobowców swoich krewnych Kuczmierczyków, ale w 1934 roku jej prochy zostały przeniesione do rodzinnego grobu Wojtyłów i Kaczorowskich, gdzie spoczywają do dziś.
W wyniku starań Archidiecezji Krakowskiej 7 maja 2020 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. Od tego czasu przysługuje jej w Kościele katolickim tytuł Służebnicy Bożej.
Msza św. pogrzebowa została odprawiona 16 kwietnia w Wadowicach, a dzień później Emilia spoczęła na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pierwotnie w grobowców swoich krewnych Kuczmierczyków, ale w 1934 roku jej prochy zostały przeniesione do rodzinnego grobu Wojtyłów i Kaczorowskich, gdzie spoczywają do dziś.
W wyniku starań Archidiecezji Krakowskiej 7 maja 2020 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny. Od tego czasu przysługuje jej w Kościele katolickim tytuł Służebnicy Bożej.
W opracowaniu wykorzystano fragmenty książki autorstwa Artura Obozy pt. „Kraków czasów Emilii, matki papieża. Między tradycją a nowoczesnością".